16 Απρ 2020

Με τα Κύματα


Θάλασσα σκοτεινή
θάλασσα μαγεμένη
η μοναξιά της θαλπωρής,
στα κύματα είναι θαμμένη.
Θαυμάζοντας, βλέποντας,
σεβόμενος την αλμύρα,
μέσα μου καρτερικά, ξυπνά,
του κόσμου όλου η αριστεία.
Με το μυαλό, με την ψυχή,
νιώθω ανάλαφρα, απελευθερωμένα,
τις δυσκολίες της στιγμής,
αφήνω στα κύματα τα ξεθυμασμένα.

                                                                        Αντώνης Ψαρουδάκης

ΣΚΕΨΕΙΣ


            Θέλοντας να διαχωρίσει την ευχαρίστηση με τη μη ευχαρίστηση ο άνθρωπος, είναι γεννημένος για να επιδιώκει την ευχαρίστηση και να αποφεύγει το δυσάρεστο. Η ιδέα της ευχαρίστησης και του ωφελιμισμού βρίσκεται παντού, και συνδέεται με την κατοχή. Χρησιμοποιώντας όρους, όπως το ένστικτο του θανάτου και το ένστικτο του έρωτα προσπαθούμε να εντάξουμε τη διαπάλη του συγκεκριμένου ζεύγους στην καθημερινή μάχη του ανθρώπου μεταξύ διατήρησης της ζωής του και της επανάληψης αυτοκαταστροφικών συμπεριφορών.

            Η «αμαρτία» λοιπόν είναι μία από τις βασικές παραμέτρους για την προσπάθεια κατηγοριοποίησης δραστηριοτήτων της όποιας ευχαρίστησης. Η άλλη είναι ο εξορθολογισμός, με την έννοια αφενός της λογικής πειθαρχίας στις δραστηριότητες και αφετέρου της διαδικασίας της «απομάγευσης».

            Υπογραμμίζοντας τις αποξενωμένες μορφές της ύπαρξής μας, που μετατρέπονται σε αντικειμενικά όρια και μεταβάλουν ακόμα και την χαροποίηση όπως αυτή καταγράφεται στην στιγμιαία ευχαρίστηση της μανίας του τουρισμού, της αναζήτησης του συναγωνισμού και σε άλλα, τα οποία όχι μόνο είναι ασταθή αλλά και καταλήγουν βαρετά και αδιάφορα, με αποτέλεσμα να μην σβήνουν τη δίψα της ανάγκης για χαρά. Ο καταναλωτισμός και ο φετιχισμός του εμπορεύματος χρησιμοποιούνται για να πλαισιώσουν το κυνήγι της μόδας, τη δημιουργία μεγάλων χώρων διασκέδασης, καθώς και τη λειτουργία μεγάλων εκθέσεων (εμπορικών ή τέχνης). Τα χαρακτηριστικά λοιπόν της σύγχρονης ευχαρίστησης είναι δύο, ο ατομικιστικός κερματισμός και το αντίρροπό του το ομογενοποιημένο στυλ της μόδας μέσα από το οποίο εκφράζεται το άτομο, που του λείπει ανεξαρτησία και χρειάζεται υποστήριξη.

Έτσι ακριβώς είναι το άτομο - κάτοικος της σύγχρονης μητρόπολης.

            Εκτός όμως από το ομογενοποιημένο στυλ, η σύγχρονη ευχαρίστηση έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Καθώς συνδέεται με την εργασία και εφόσον η εργασία στην καπιταλιστική κοινωνία είναι και αλλοτριωμένη, αλλά και εξασθενεί τον άνθρωπο, η ευχαρίστηση θα πρέπει να έχει ως κύριο σκοπό τη διατήρηση των φυσικών του δυνάμεων. Αυτό σημαίνει ότι, στην ευχαρίστηση του ο άνθρωπος θα πρέπει να κάνει πράγματα που τον διασκεδάζουν και στα οποία νιώθει άνετα.

Έτσι όμως οδηγούμαστε στην φτώχεια των επιλογών της ευχαρίστησης.

«Ω Τεμπελιά, μητέρα των τεχνών και των ευγενών αρετών, γίνε το βάλσαμο για τις ανθρώπινες αγωνίες!».

Τελικά είναι λάθος να πιστεύεις ότι, -όσο λιγότερος είσαι, όσο λιγότερο εκφράζεις την ζωή σου, τόσο περισσότερα έχεις, τόσο μεγαλύτερη είναι η αλλοτριωμένη ζωή σου, τόσο πιο πολύ συσσωρεύεις από την αποξενωμένη οντότητά σου-.

Η μοναξιά της πνευματικής διάστασης είναι χειρότερη της κοινωνικής.

            Ζώντας λοιπόν στην σημερινή εποχή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι, το μεγάλο πρόβλημα της καπιταλιστικής παραγωγής δεν είναι πια να βρεθούν παραγωγοί ώστε να δεκαπλασιάσουν τις δυνάμεις τους αλλά να ανακαλύψουν καταναλωτές, να τους ερεθίσουν τις επιθυμίες επιβάλλοντας τους πλαστές ανάγκες, είναι άλλωστε μια εποχή που ως προς τα καταναλωτικά προϊόντα έχει χαρακτηριστεί ως η εποχή της νοθείας.

            Την κατάσταση την χαρακτηρίζουμε ιδιαιτέρως απλή, αρκεί το χαμόγελο, η χαρούμενη διάθεση, συναισθήματα τα οποία υπερνικούν το οτιδήποτε και τον οποιονδήποτε.

«Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές δεν θα δεχθώ. Δεν είναι η αγάπη αυτή που αλλάζει με της τύχης τα γυρίσματα και με το κάθε σκούντημα πέφτει και χάνεται, όχι, είναι σημάδι προαιώνιο που ακλόνητο τις τρικυμίες αντικρίζει.» Γ. Σαίξπηρ

Mario de Andrade (Ποιητής, συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μουσικολόγος από τη Βραζιλία)


«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες : τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί ο φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες.
Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…
Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…
Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου…»


ΑΓΧΟΣ


Πολλές φορές στην καθημερινότητά μας αγχωνόμαστε και νιώθουμε ένα αίσθημα δυστυχίας να μας κατέχει.
            Οι αφορμές για να νιώσουμε τέτοιες καταστάσεις μπορεί να είναι πάρα πολλές. Εδώ θα αναφερθούμε σε τρεις από τις βασικές αιτίες που κρύβονται πίσω από τις περισσότερες αφορμές : την προσκόλληση, την κριτική και τις προσδοκίες.
            Όπως θα δούμε και στις τρεις περιπτώσεις, δεν είναι οι άλλοι που μας προκαλούν δυστυχία, ούτε οι καταστάσεις, αλλά μόνοι μας την προκαλούμε στον εαυτό μας με την ανεπαρκή κατανόηση και την ασυνείδητη στάση μας.
          1. Η προσκόλληση
            "Τα πάντα ρει" έλεγε ο Ηράκλειτος. Όλα τα υπαρκτά μεταβάλλονται. Όλες οι μορφές ενέργειας που υπάρχουν στο σύμπαν αλλάζουν.
Το ίδιο ισχύει και για τις καταστάσεις, για τα γεγονότα, για τους ανθρώπους και για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Είναι εξωπραγματικό, και γι' αυτό ψυχοφθόρο, να προσδοκά κανείς να μην αλλάξει κάτι στη ζωή του.
Η προσκόλληση σε οτιδήποτε αποτελεί αυτομάτως μια εν δυνάμει πηγή πόνου και δυστυχίας. Για παράδειγμα, πολλοί προσκολλώνται στην εικόνα τους και στενοχωριούνται όταν βλέπουν ότι αυτή φθείρεται με τα χρόνια (ή αρχίζουν τις πλαστικές επεμβάσεις).
Άλλοι προσκολλώνται σε ανθρώπους και όταν χωρίζουν νιώθουν ότι χάνουν κάτι απ' τον εαυτό τους. Και σχεδόν όλοι είμαστε προσκολλημένοι στη μορφή μας και αγχωνόμαστε στην ιδέα ότι κάποια μέρα θα πεθάνουμε. Αλλά ό,τι κερδίζεται χάνεται και ό,τι γεννιέται πεθαίνει.
Αν μας στενοχωρεί ή μας αγχώνει αυτό, είναι γιατί δεν έχουμε εναρμονιστεί με την πραγματική μας φύση, που είναι ένα σύστημα εξέλιξης και αλλαγής. Φοβάται την αλλαγή αυτός που φοβάται να αφεθεί στην αλλαγή. Και η αλλαγή δεν είναι κάτι έξω από εμάς στην οποία πρέπει να προσδεθούμε για να ακολουθήσουμε. Η αλλαγή είμαστε εμείς με την ανθρώπινη μορφή. Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι είμαστε η αλλαγή καταρρέει και ο φόβος της αλλαγής.
Για να το συνειδητοποιήσουμε αυτό δεν αρκεί να το σκεφτούμε ή να το "συλλάβουμε" με τον νου μας. Εδώ πρέπει να πάμε πέρα από τον νου και να συνδεθούμε με την πηγή που δημιούργησε τη μορφή μας. Και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουμε αυτό είναι ο διαλογισμός.
          2. Η κριτική
            Το ευκολότερο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι να έχει άποψη για όλα. Είτε είναι σχετικός με ένα θέμα, είτε όχι, μπορεί να εκφράζει αυτό που αισθάνεται: αν κάτι τον ευχαριστεί, αν τον δυσαρεστεί, αν του αρέσει, αν συμφωνεί, αν διαφωνεί, κ.τ.λ. Επίσης, μπορεί να κρίνει και να χαρακτηρίζει τα πάντα: τους ανθρώπους, τα ζώα, τη φύση, τον καιρό.
Το δυσκολότερο πράγμα είναι να αποδέχεται κανείς τις καταστάσεις και τους ανθρώπους όπως είναι. Χωρίς να κρίνει, χωρίς να χαρακτηρίζει και χωρίς να αντιστέκεται, απλά να παρατηρεί ό,τι συμβαίνει. Γιατί κρίνω σημαίνει αντιστέκομαι στο τώρα και ερμηνεύω τα γεγονότα σύμφωνα με το παρελθόν μου.
Στη μια πλευρά της κριτικής υπάρχει η ψευδαίσθηση της αυταξίας και της ανωτερότητας. Αυτός που κρίνει αισθάνεται ανώτερος, καλύτερος, σωστός και ότι έχει δίκαιο. Στην άλλη πλευρά υπάρχει η χειρότερη μορφή που μπορεί να αποκτήσει η συνήθεια της κριτικής: η αυτοκριτική, η οποία συνδυάζεται με την πεποίθηση ότι οι άλλοι έχουν προσδοκίες από εμάς και άρα δεν μας αποδέχονται όπως είμαστε (αυτό γίνεται μέσω της προβολής του εσωτερικού μας κόσμου στον εξωτερικό).
Και οι δύο πλευρές συνήθως συνυπάρχουν στο ίδιο άτομο: όποιος κρίνει τους άλλους πιστεύει ότι και οι άλλοι τον κρίνουν. Όσοι κρίνουν λοιπόν το κάνουν από ανασφάλεια επειδή έχουν υποστεί και οι ίδιοι κριτική που τους πλήγωσε. Αν το έχουμε αυτό υπόψη μας, την επόμενη φορά που κάποιος μας κρίνει δεν θα προσωποποιήσουμε την κριτική του, αλλά θα τον κατανοήσουμε και θα ακούσουμε αυτό που πραγματικά μας λέει: "Νιώθω ανεπαρκής, σε παρακαλώ δείξε κατανόηση".
          3. Οι προσδοκίες
            Όπως και στην περίπτωση της κριτικής, έτσι και τις προσδοκίες μπορούμε να τις προβάλλουμε σε όλα τα πράγματα, σε καταστάσεις και σε ανθρώπους.
Προσδοκώ σημαίνει περιμένω ένα αποτέλεσμα σύμφωνα με μια επιθυμία μου και όχι σύμφωνα με αυτό που συμβαίνει ή που πρόκειται να συμβεί - στην τελευταία περίπτωση θα μιλούσαμε για πρόβλεψη και όχι για προσδοκία.
Οι προσδοκίες είναι μία από τις κύριες αιτίες θυμού.
Π.χ. θυμώνουμε όταν περιμένουμε να γίνει κάτι με έναν συγκεκριμένο τρόπο και δεν γίνεται, ή όταν κάποιος κάνει κάτι γιατί θα περιμέναμε να μην το κάνει. Ή θυμώνουμε για καταστάσεις που δεν είναι στον έλεγχό μας και οι προσδοκίες μας είναι υπερβολικές (μπορεί να μην συνειδητοποιούμε ότι ο θυμός μετά από μια αποτυχία μας οφείλεται στην προσδοκία μας για επιτυχία, η οποία όμως δεν ήταν βάσιμη γιατί δεν ήμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι να επιτύχουμε).
Η απλή παρατήρηση (χωρίς κριτική) των καταστάσεων και του νου μας, τη στιγμή που αυτός ξεκινάει να δημιουργεί σκέψεις προσδοκίας, μπορεί να μας γλιτώσει από θυμό, άγχος και απογοήτευση στην καθημερινότητά μας. Η παρατήρηση της σκέψης "αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει" μας κάνει πιο δεκτικούς απέναντι σε ό,τι συμβαίνει, γιατί πρόκειται απλά για μία σκέψη που δεν αντανακλά την πραγματικότητα. Και πιο δεκτικός σημαίνει λιγότερες αντιστάσεις, περισσότερη ηρεμία, ευκολότερη αποδοχή της πραγματικότητας και γρηγορότερη προσωπική εξέλιξη.

Ας θυμόμαστε επίσης ότι η συναισθηματική αντίδρασή μας στα γεγονότα δεν αλλάζει τίποτα ως προς την εξέλιξη των γεγονότων.

Culture Advisor (CUL.AD.) at a first sight

Cultural heritage

            Cultural heritage ("national heritage" or simple inheritance) is the bequest of natural objects (cultural property) and intangible characteristics of a group or society that have been bequeathed by the older generations and are preserved in the present while, at the same time, to benefit next generations. The term Cultural Heritage includes tangible civilization (such as buildings, monuments, landscapes, books, works of art and evidence), intangible civilization (such as folklore, traditions, language and knowledge) and the "natural" heritage, major cultural landscapes and biodiversity. The cultural heritage is unique and irreplaceable, which places the modern civilization under the responsibility of preserving and preserving it. Smaller objects such 

as works of art and other cultural masterpieces are collected from museums and galleries. As part of this preservation of the cultural reserve, successful efforts have been made to preserve the "future heritage" of many nations. Folk organizations and political groups such as UNESCO have successfully obtained the necessary support for this project.

Ethics and principles (reasoning or logic) of cultural preservation

            Objects are a branch of the study of human history. A simple object can provide a certain idea of ideas and, at the same time, its existence to validate it. Through the preservation of objects it is clear the recognition of the need of the past and more the need to transmit its history. In the book "The Past Is a Foreign Country," David Lowenthal observes that the preserved objects validate memories (Digital acquisition techniques). Digital acquisition techniques can provide a technological solution in which the object acquires the corresponding shape and appearance of original masterpieces with unprecedented accuracy in the evolution of human history.
Classical cultures, especially the Indian, attach great value to preserving tradition. In the context of this belief, social institutions, scientific knowledge and technological applications must use their "heritage" as a qualification.
Speaking in a more modern language, we could say that the ancient Indians considered social qualities, economic privileges (such as natural resources and exploited real estate) as well as factors that promote social integration

(such as institutions to maintain knowledge and for the maintenance of the social hierarchy and class). Based on the rules of Ethics, everything that has been inherited should not be consumed; instead it must be bequeathed again, possibly enriched by successive generations. This was a moral imperative for all. What is regarded as a "cultural heritage" by one generation is likely to be rejected by the next, so that it can be revived again by the next.

Types of Heritage

            Cultural Property

                        Buildings and historical places, monuments, books, documents, works of art, machines, clothing and other items considered to be worthwhile to preserve over time. Objects of major importance for the fields of archeology, science, architecture or technology
 of a particular culture.
      


The cultural property is divided into :

• Museology
• Archiving / Archival Science
• Maintenance and Rehabilitation
•Art restoration
• Architectural maintenance
• Safeguard cinematographic files
• Conservation of audio archive material
• Digital preservation

            Intangible Culture

                        The Intangible Cultural Heritage consists of the non-palpable features of a particular culture, which are often preserved by social customs during a particular historical period. The ways and means of behavior of a society and the frequent formal rules of operation in a particular cultural climate, such as social values ​​and traditions, customs and practices, aesthetic and spiritual perceptions, artistic expression, language, as well as other aspects of human cultural activity. Maintaining intangible heritage is more difficult than maintaining natural / tangible objects. Besides, the importance of natural objects can be interpreted against the background of the socio-economic, political, religious and philosophical values ​​of a particular group of people.

The Intangible culture is divided into :

• Folklore
• Oral History
• Preservation of the language



            Natural Heritage

                        "Natural Heritage" is an important part of "Heritage" of the society in question. Embracing the outdoors, the natural environment such as flora and fauna, scientifically known under the term "biodiversity" as well as geological elements including mineralogy, paleontology, with the scientific concept of " geological diversity ". Natural bequests serve, as an important component, the tourism industry of each country attracting many visitors from abroad, both elsewhere and locally. The heritage includes cultural landscapes (physical features with cultural traits).

The Natural Heritage is divided into :

• Ethnobotanology
• Conservation of rare breeds



The Global Action for "Heritage"

            Indicative and important event of global activity for the preservation of cultural heritage, is the Conference on the protection of world cultural and Natural Heritage adopted by the UNESCO General Conference in 1972. The 2011 lists 936 World Heritage locations, 725 cultural, 183 Physical and 28 Mixed Properties in 153 countries. Each of these points is considered important in the international community. The "underwater" heritage is under the auspices of the UNESCO Council for the Protection of Underwater Cultural Heritage. This contract is a legitimate means of helping States Parties improve the effort of Underwater Cultural Heritage Protection. Additionally, UNESCO has set aside masterpieces of the Oral and Intangible Heritage of mankind.

14 Απρ 2020

ΤΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ


Τα διαμάντια είναι παντοτινά, ανεκτίμητης αξίας, αλλά είναι θαμμένα στο χώμα, στο σκοτάδι.
Υπάρχουν, αλλά για να τα ανακαλύψεις, πρέπει να είσαι ικανός να τα ψάξεις, να τα ξεχωρίσεις και μετά να ξέρεις την τέχνη να τα επεξεργαστείς και να τα βγάλεις στο φως.
Μόνο στο φως δείχνουν την ομορφιά τους, τη δύναμη τους και την αξία τους.
            Βλέπω, θαυμάζω και ευγνωμονώ, αυτό το διαμάντι που μπήκε στη ζωή μας, τον πολύτιμο Καθηγητή κ. Τσιόδρα, που καθημερινά, μια Χώρα ολόκληρη, όλοι οι Έλληνες, κρεμόμαστε απ’ το στόμα του και ρουφάμε βαθιά στην ψυχή μας, κάθε του λέξη.
            Και βέβαια, κάποια ερωτήματα βγαίνουν αυθόρμητα από μέσα μου :
                        - Είναι πράγματι ο Ελληνικός λαός, ο επιούσιος λαός του Θεού και μας έστειλε εξ Ουρανού αυτόν τον πεφωτισμένο σωτήρα μόνο σε μας, τα «δικά του παιδιά»;
                        - Στους άλλους λαούς, γιατί δεν έστειλε κάποιον τέτοιον «Άγγελο» κ. Τσιόδρα, να σώσει κι άλλους ανθρώπους; Είναι τόσο αμαρτωλοί οι άλλοι λαοί; Είναι δυνατόν, τόσοι ισχυροί και προοδευμένοι λαοί, όπως οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί, οι Σουηδοί, οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι, οι Βρετανοί, οι Ισπανοί, οι Ιταλοί, κ.α., να είναι τόσο ανίκανοι και τόσο αμαρτωλοί ώστε να μη δικαιούνται την ευλογία και να μη διαθέτουν έναν «Άγγελο» κ. Τσιόδρα.
Κάτι άλλο τρέχει.
            Και όμως,
σιγά-σιγά επιβεβαιώνεται, ότι ο Θεός είναι μεγάλος και φιλεύσπλαχνος για όλα τα πλάσματα Του, πιστούς και άπιστους.
Επιβεβαιώνεται, ότι τέτοιοι «Άγγελοι» κ. Τσιόδρες, εστάλησαν και υπάρχουν ανέκαθεν, παντού στον Κόσμο.
Υπάρχουν, στα Κράτη, υπάρχουν στις επιχειρήσεις, στους οργανισμούς, στις μεγάλες και μικρές κοινωνίες…. παντού.
Είναι «Άγγελοι» αφανείς που δουλεύουν, που μελετούν, που επεξεργάζονται που Προειδοποιούν και Εισηγούνται. Είναι ανεκτίμητες αξίες, που έχουν και εκπέμπουν Φως, αλλά αυτό άλλοτε το σκεπάζει το σκοτάδι και χάνεται στην απραξία και στην ανικανότητα και άλλοτε ευτυχεί να βρεθεί στον δρόμο ενός άξιου «Κυνηγού Αξιών» για να λάμψει στο φως και να αναδείξει την Αξία του.
Το σίγουρο λοιπόν είναι, ότι Τσιόδρες υπάρχουν, αλλά συνήθως μένουν σκεπασμένοι στη λάσπη διότι κάποιοι άσχετοι Κυνηγοί, δεν αντιλαμβάνονται την αξία τους, βλέπουν τα διαμάντια σαν πέτρες και τα βάζουν στην άκρη, στα αζήτητα.
            Ο προβληματισμός είναι :
                        Την αξία την έχει το διαμάντι ή μήπως τελικά, του τη δίνει αυτός που το ανακαλύπτει και εκτιμά σωστά την αξία του;
Αν ξέρατε πόσες αδαμάντινες Εισηγήσεις, κάποιων κ. Τσιοδρέων, έχουν ριχτεί στο καλάθι των αχρήστων, θα είχατε ξεσηκωθεί.
Διότι, αυτό που μετράει τελικά είναι μόνο η Απόφαση.
Είναι η Απόφαση των Αρίστων, για Αρίστους.





4 Απρ 2020

Τι μας έμαθε ο κορωνοϊός μέχρι σήμερα;



1. Η Αμερική δεν είναι πλέον το ισχυρότερο κράτος του πλανήτη.

2. Η Κίνα κέρδισε τον "3ο Παγκόσμιο Πόλεμο" δίχως να πυροβολήσει ούτε μια σφαίρα.

3. Το "προλαμβάνειν" σώζει περισσότερες ζωές από το να παίρνεις μέτρα καθυστερημένα.

4. Οι επιστήμονες υγείας αξίζουν για την κοινωνία περισσότερο από τους ποδοσφαιριστές.

5. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν όση παιδεία θέλουν να περηφανεύονται πως έχουν .

6. Το να ζητάς καλύτερο σύστημα δημόσιας υγείας δεν είναι παράλογο και αναχρονιστικό.

7. Το πετρέλαιο είναι άχρηστο σε μια κοινωνία που δεν κινείται.

8. Ο θάνατος δεν ξεχωρίζει φυλές, θρησκείες, εθνικότητες ή πολιτικά πιστεύω.

9. Οι άνθρωποι που δεν έχουν γνώση μιλάνε περισσότερο από εκείνους που ξέρουν. Ως γνωστόν ένας άδειος τενεκές κάνει περισσότερο θόρυβο από ένα γεμάτο...

10. Τα κοινωνικά δίκτυα μας φέρνουν πιο κοντά, αλλά μεταδίδουν και τον πανικό ευκολότερα.

11. Τα περισσότερα από τα σημερινά παιδιά δεν γνωρίζουν πώς να διασκεδάζουν δίχως διαδίκτυο ή τηλεόραση.

12. Τώρα κατανοούμε πως η χειραψία είναι μια κίνηση που συμβολίζει εμπιστοσύνη.

13. Δεν είναι όλοι οι πλούσιοι επιχειρηματίες ψυχροί και άσπλαχνοι ούτε όλοι οι "αγωνιστές της φιλανθρωπίας" αγνοί και καλόκαρδοι. Κάποιοι επιχειρηματίες προσφέρουν εθελοντικά πολλά στον τόπο εδώ και χρόνια και κάποιοι δήθεν φιλάνθρωποι δεν στηρίζουν την κοινωνία ακόμα και όταν πεθαίνει.

14. Ο πλανήτης συνεχίζει να ευδοκιμεί ακόμα και χωρίς τους ανθρώπους.

15. Οι πολιτικοί θα διχάζουν πάντα το λαό για το δικό τους προσωπικό συμφέρον.

16. Υπάρχουν κλάδοι της κοινωνίας που κατά καιρούς τους έχουν προσβάλει, ταπεινώσει και εξευτελίσει αλλά εκείνοι σήμερα συνεχίζουν να προσφέρουν και δεν τα παρατούν.

17. Τώρα καταλαβαίνουμε πως αισθάνονται τα ζώα στα κλουβιά των ζωολογικών κήπων.

18. Το πιο πολύτιμο αγαθό για κάθε άνθρωπο είναι η ΥΓΕΙΑ!

19. Ένα σπίτι με αγάπη είναι το πιο πλούσιο και ασφαλές μέρος του κόσμου!